Τράχωμα

Συνώνυμα

Ελληνικά: trachôma, trachus - "τραχύ", Αγγλικά: trachoma
Τραχωματώδης επιπεφυκίτιδα, τραχειακή επιπεφυκίτιδα εγκλεισμού, αιγυπτιακή οφθαλμική φλεγμονή, κοκκιώδης νόσος του επιπεφυκότα

Ορισμός του τραχείματος

Το Trachoma είναι μια χρόνια επιπεφυκίτιδα που προκαλείται από το βακτήριο Chlamydia trachomatis (Φλόγωση της μεμβράνης των βλεφάρων), που συχνά οδηγεί σε τύφλωση.

Πόσο συχνό είναι το τραχύμα;

Το Trachoma είναι πολύ σπάνιο στην Ευρώπη και πρέπει να αναφέρεται εδώ. Στην Ινδία, την Αφρική και τις αναπτυσσόμενες χώρες της νότιας Μεσογείου, ωστόσο, εξακολουθεί να είναι μία από τις πιο κοινές αιτίες τύφλωσης, που πλήττει περίπου το 4% του πληθυσμού εκεί, και την πιο κοινή μολυσματική αιτία τύφλωσης παγκοσμίως. Μόνο στην Αίγυπτο, την Κίνα και την Ινδία υπάρχουν περίπου 500 εκατομμύρια πάσχοντες.

Ποια είναι τα συμπτώματα του τραχείματος;

Μετά την αρχική λοίμωξη με C. trachomatis, η οποία επηρεάζει ιδιαίτερα τα μικρά παιδιά σε ενδημικές περιοχές, ένα μη ειδικό κλάμα (υδαρήςΕπιπεφυκίτιδα με αίσθηση ξένου σώματος. Λίγο αργότερα, στον επιπεφυκότα (Εσωτερική μεμβράνη των βλεφάρων) των μεγάλων κοκκωδών συσσωρεύσεων φλεγμονωδών κυττάρων του άνω βλεφάρου (αδένας), που φαίνονται ζελατινώδη, μεγεθύνονται μαζικά και τελικά ανοίγουν. Αυτό θα αποστραγγίσει το μολυσματικό υγρό που παγιδεύεται στα θυλάκια (έκκριση) προς τα έξω. Αφού ανοίξουν τα θυλάκια, εμφανίζονται ουλές, γεγονός που οδηγεί σε συρρίκνωση του επιπεφυκότα του άνω βλεφάρου, το οποίο τραβά την άνω σειρά των βλεφαρίδων προς τα μέσα (Εντροπία). Λόγω αυτών των θυλακίων, η επιφάνεια του επιπεφυκότα του άνω βλεφάρου φαίνεται τραχιά, από την οποία προέρχεται το όνομα τραχύμα.
Η φλεγμονή επηρεάζει τον επιπεφυκότα των βλεφάρων και τη μεταβατική πτυχή, αλλά όχι τον επιπεφυκότα πάνω από τον βολβό του ματιού. Το ύψος σε σχήμα κόμπου (Caruncle) και η πτυχή του επιπεφυκότα στη ρινική γωνία του ματιού είναι συχνά καθαρά πρησμένα. Από το άνω άκρο του κερατοειδούς, μια ζελατινώδης, ωοθυλακική αδιαφάνεια αναπτύσσεται πάνω από τον κερατοειδή. Αυτή η συννεφιά ονομάζεται "pannus από ψηλά" ή pannus στο μάτι.

Η εντροπία αναγκάζει τις βλεφαρίδες να τρίβουν τον κερατοειδή και να δημιουργήσουν ένα έλκος του κερατοειδούς (Έλκος του κερατοειδούς).
Το τελικό στάδιο ενός σοβαρού τραχείματος είναι μια ουλή κερατοειδούς που μοιάζει με πορσελάνη, η οποία αποτελείται από εκφυλισμένο επιπεφυκότα και κύτταρα κερατοειδούς με λίγα αιμοφόρα αγγεία. Προκαλείται από το στέγνωμα από την επιφάνεια του βολβού του ματιού και τις επαναλαμβανόμενες διαβρώσεις. Τα προχωρημένα και τελικά στάδια της νόσου αναπτύσσονται κατά τη διάρκεια αρκετών ετών.

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας (ΠΟΥ) προτείνει τη διαίρεση του τραχήματος σε 5 κλινικά στάδια με βάση τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων:

• τραχωματώδης φλεγμονή των ωοθυλακίων σε 5 ή περισσότερα θυλάκια του επιπεφυκότα του άνω βλεφάρου,
• σοβαρή τραχειακή φλεγμονή με έντονη φλεγμονώδη πάχυνση του επιπεφυκότα του άνω βλεφάρου,
• τραχωματώδη, ουλές επιπεφυκότα με ορατές ουλές του επιπεφυκότα του άνω βλεφάρου,
• τραχωματώδης τριχίαση κατά το τρίψιμο τουλάχιστον μιας βλεφαρίδας στο βολβό του ματιού,
• αδιαφάνεια του κερατοειδούς

Επιπλέον, μπορεί πάντα να οδηγήσει σε υπερμόλυνση από βακτήρια όπως Haemophilus, Moraxella, Pneumococci και Στρεπτόκοκκοι ελάτε, η οποία μπορεί να επιδεινώσει την κλινική εικόνα ανά πάσα στιγμή στο τραύμα, τόσο στο αρχικό όσο και στο χρόνιο στάδιο.

Πώς διαγιγνώσκεται το τραύμα;

Η διάγνωση του τραχώματος βασίζεται στα συμπτώματα, δηλαδή στην κλινική εικόνα.
Επιπλέον, μπορεί να πραγματοποιηθεί μικροβιολογική διάγνωση: Η άμεση μικροσκοπική ανίχνευση είναι δυνατή με χρήση ανοσοφθορισμού. Τα χλαμύδια χρωματίζονται με αντισώματα σημασμένα με φθορισμό και έτσι καθίστανται ορατά. Η ανίχνευση DNA μέσω αντιγραφής DNA χρησιμοποιώντας την αλυσιδωτή αντίδραση πολυμεράσης είναι πιο περίπλοκη και ακριβή, αλλά πιο αξιόπιστη (PCR). Το δοκιμαστικό υλικό αποτελείται από επιπεφυκότα κύτταρα, η εκχύλιση των οποίων είναι πολύ επώδυνη για τον ασθενή.

Στάδια τραχείματος

Σύμφωνα με τον McCallen, το τραύμα χωρίζεται σε τέσσερα διαφορετικά στάδια. Στο πρώτο στάδιο υπάρχει ερεθισμός του επιπεφυκότα, αλλά αυτό εξακολουθεί να είναι σχετικά μη ειδικό. Ωστόσο, συμβαίνει και στις δύο πλευρές και συχνά υπάρχει έκκριση πύου ή υγρού. Στο δεύτερο στάδιο, τα κιτρινωπά λευκά θυλάκια εμφανίζονται στον πλευρικό επιπεφυκότα του άνω βλεφάρου. Στάδιο τρία αυτά τα θυλάκια σκάσουν και αδειάζουν τα υγρά. Το τέταρτο στάδιο περιγράφεται με ουλές και έλκη στον κερατοειδή. Το τελικό στάδιο καθορίζεται από την απώλεια ευκαιρίας να κλείσει το βλέφαρο.

Αιτίες τραχείματος

Ο αιτιολογικός παράγοντας του τραχείματος είναι το αρνητικό κατά gram βακτήριο Chlamydia trachomatis, το οποίο ανήκει στην οικογένεια των χλαμυδίων. Έρχεται σε δύο διαφορετικές μορφές:
Έξω από ένα κύτταρο ξενιστή υπάρχει ως ένα πολύ ανθεκτικό στοιχειώδες σώμα (ΕΚ) με διάμετρο 0,25-0,3 μm. Σε αυτήν τη μορφή, το βακτήριο μολύνει το κύτταρο ξενιστή. Όταν παραλαμβάνονται από το κελί, τα στοιχειώδη σώματα περικλείονται σε κενοτόπια, τα οποία τα προστατεύουν από την αποικοδόμηση του ίδιου του κυττάρου. Σε αυτά τα συμπεράσματα τα στοιχειώδη σώματα μετατρέπονται σε δικτυωτά σώματα (RK) που έχουν το δικό τους μεταβολισμό και αρχίζουν να πολλαπλασιάζονται μέσω διαίρεσης.Μετά από 2-3 ημέρες, το κύτταρο ξενιστής χαθεί, τα χλαμύδια, τα οποία εν τω μεταξύ ωρίμασαν ξανά σε στοιχειώδη σώματα, απελευθερώνονται και στη συνέχεια μπορούν να επιτεθούν και πάλι σε άλλα κύτταρα.

Το Chlamydia trachomatis μεταδίδεται κυρίως μέσω μόλυνσης από επιχρίσματα, άμεσης μετάδοσης παθογόνων μέσω επαφής, σε στενές κοινότητες, για παράδειγμα όταν χρησιμοποιούνται πετσέτες μαζί. Μπορούν επίσης να μεταδοθούν από μύγες και έντομα που εγκαθίστανται στην εσωτερική γωνία του βλεφάρου και προκαλούν φλεγμονή σε υποσιτισμένα, εξασθενημένα παιδιά και ενήλικες. Η κακή υγιεινή παίζει καθοριστικό ρόλο. Το τραύμα ουσιαστικά δεν εμφανίζεται πλέον στις πληθυσμιακές ομάδες τροπικών χωρών που ζουν υπό καλές συνθήκες υγιεινής χάρη στην επαρκή παροχή νερού. Στο στάδιο των ουλών, η ασθένεια είναι σχεδόν μεταδοτική. Δεν υπάρχει μόνιμη ασυλία.

Το Chlamydia trachomatis (τραχείμα) προκαλεί δύο μορφές επιπεφυκίτιδας:
Σε χώρες με καλές συνθήκες υγιεινής, π.χ. Κεντρική Ευρώπη, οι ορότυποι D - K προκαλούν χλαμυδιακή επιπεφυκίτιδα σε ενήλικες ("επιπεφυκίτιδα του σώματος"), σε χώρες με κακές συνθήκες υγιεινής, οι ορότυποι A - C προκαλούν τραύμα, το οποίο συχνά ξεκινά στην παιδική ηλικία.

Παθογόνο χλαμύδια

Ο αιτιολογικός παράγοντας του τραχείματος είναι τα Chlamydia trachomatis. Υπάρχουν διαφορετικές ομάδες αυτών των βακτηρίων. Πιο συγκεκριμένα, το τραύμα προκαλείται από το Chlamdia trachomatis Serovar A-C. Μεταδίδεται απευθείας από άτομο σε άτομο μέσω μύγας. Τα χλαμύδια είναι αρνητικά κατά gram βακτήρια που ζουν μόνο ενδοκυτταρικά. Τα χλαμύδια προκαλούν μια ποικιλία ασθενειών. Άλλες ομάδες, για παράδειγμα, είναι η αιτία των ουρογεννητικών λοιμώξεων και των πνευμονικών παθήσεων.

Διαβάστε επίσης: Χλαμύδια λοίμωξη και Χλαμύδια μόλυνση των πνευμόνων

Πώς αντιμετωπίζεται το τραύμα;

Συστηματικά ή τοπικά, ενδοκυτταρικά αποτελεσματικά αντιβιοτικά χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία του τραχείματος. Ο ΠΟΥ προτείνει τοπική θεραπεία με τετρακυκλίνες. Η θεραπεία με αζιθρομυκίνη είναι επίσης δυνατή, αλλά είναι πιο ακριβή.

Στο στάδιο της ουλής, πρέπει να γίνει χειρουργική επέμβαση για την απομάκρυνση της εντροπίας και της τριχίωσης. Η χειρουργική αποκατάσταση του κερατοειδούς (κερατοπλαστική) έχει ελάχιστες πιθανότητες επιτυχίας στο τελικό στάδιο ενός σοβαρού τραχείματος.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, ωστόσο, οι θεραπευτικές επιλογές για το τραύμα είναι πολύ περιορισμένες στις πληγείσες χώρες λόγω των κοινωνικοοικονομικών προτύπων.

Πώς μπορείτε να αποτρέψετε το τραύμα;

Η μετάδοση με λοίμωξη επιχρίσματος μπορεί να γίνει μέσω κατάλληλων μέτρων υγιεινής, π.χ. Β. Η απολύμανση των χεριών υγιεινής με 70% αλκοόλ αποτρέπεται σε μεγάλο βαθμό. Οι χρήστες φακών επαφής πρέπει να γνωρίζουν τους πιθανούς κινδύνους των φακών επαφής (Τραυματισμοί στον κερατοειδή με υπερμόλυνση) και διδάσκεται στον κατάλληλο καθαρισμό και αποθήκευση.

Η έλλειψη επιλογών υγιεινής σε υπανάπτυκτες χώρες ευνοεί την εμφάνιση τραχείματος. Μόνο βελτιώνοντας την υποδομή, επαρκής παροχή νερού και βελτιωμένες συνθήκες υγιεινής (π.χ. πλύσιμο του προσώπου σας μία φορά την ημέρα) μπορεί να μειωθεί η συχνότητα τραχείματος.

Πόσο μεταδοτικό είναι αυτό;

Ένα τραύμα, όπως πολλές βακτηριακές λοιμώξεις, είναι πολύ μεταδοτικό. Δεν έχει ακόμη διευκρινιστεί εάν οι ασθενείς είναι ήδη μολυσματικοί κατά την περίοδο επώασης 5-10 ημερών ή μόνο όταν εμφανίζονται τα πρώτα συμπτώματα. Ωστόσο, μεταδίδεται από άτομο σε άτομο μέσω μύγες που μεταφέρουν τα βακτήρια ή μέσω μόλυνσης από επιχρίσματα. Για παράδειγμα, η κακή υγιεινή ή η κοινή χρήση μιας πετσέτας μπορεί να είναι μια διαδρομή μετάδοσης.

Ποια είναι η πρόγνωση με τραύμα;

Η πρόγνωση του τραχείματος εξαρτάται από το στάδιο της νόσου. Η πρόγνωση είναι καλή εάν η θεραπεία ξεκινήσει σε πρώιμο στάδιο. Η τύφλωση εμφανίζεται μόνο εάν η ασθένεια δεν έχει αντιμετωπιστεί για χρόνια και η επανεμφάνιση εμφανίζεται συχνά.

Ποια είναι η ιστορία του τραχείματος;

Ο όρος χλαμύδια προέρχεται από τα χλαμύδια (γρ. το παλτό) από.
Μια περιγραφή μιας ασθένειας που μοιάζει με τραχύμα του ανθρώπινου ματιού υπάρχει ήδη στις αρχαίες παραδόσεις. Το 1907, η πρώτη περιγραφή του Chlamydia trachomatis έγινε από τον Ludwig Halberstadter (* 1876 στο Beuthen, Upper Silesia, † 1949 στη Νέα Υόρκη) και Stanislaus von Prowazek (* 1875 Τσεχία, 15 1915 στο Κότμπους). Κατάφεραν να δείξουν ότι η κλινική εικόνα του τραχώματος μπορεί να μεταφερθεί πειραματικά από τον άνθρωπο σε μεγάλους πιθήκους: Χρησιμοποιώντας μια ειδική τεχνική χρώσης, χρώση Giemsa, ταυτοποίησαν κύτταρα από επιχρίσματα του επιπεφυκότα (Εσωτερική μεμβράνη των βλεφάρωνVacuoles, τα οποία ερμήνευαν ως την αιτία του τραχείματος. Στα χρόνια που ακολούθησαν, παρόμοια σώματα εγκλεισμού βρέθηκαν σε επιχρίσματα επιπεφυκότα από νεογέννητα με επιπεφυκίτιδα, σε αυχενικά επιχρίσματα από τις μητέρες τους και σε ουρηθρικά επιχρίσματα από άνδρες. Λόγω της αδυναμίας τους να καλλιεργηθούν σε τεχνητά μέσα καλλιέργειας, το μικρό τους μέγεθος και την καθαρά ενδοκυτταρική αναπαραγωγή τους, τα παθογόνα ταξινομήθηκαν εσφαλμένα ως ιοί τότε. Χάρη στις τεχνικές κυτταροκαλλιέργειας και την ηλεκτροσκοπία, κατέστη σαφές στα μέσα της δεκαετίας του 1960 ότι τα χλαμύδια δεν είναι ιός, αλλά βακτήρια. Έτσι αναγνωρίστηκαν το 1966 ως ξεχωριστή σειρά των Χλαμυδιαλών βακτηρίων.