Η πρόγνωση για λέμφωμα
εισαγωγή
ο Λέμφωμα Hodgkin είναι ένας κακοήθης όγκος του λεμφικού συστήματος με ανώδυνο πρήξιμο των λεμφαδένων. Σε σύγκριση με πολλούς άλλους κακοήθεις όγκους, η πρόγνωσή του σχετίζεται με υψηλά ποσοστά θεραπείας και εξαρτάται από την εξάπλωση του όγκου. Σημαντική πρόοδος στη θεραπεία έχει επιτευχθεί τα τελευταία 30 χρόνια. Τα θεραπευτικά μέτρα προσαρμόζονται ανάλογα στα στάδια. Με αυτόν τον τρόπο, κατά μέσο όρο, περίπου το 80% όλων των ασθενών με λέμφωμα Hodgkin μπορεί να θεραπευτεί.
Εάν η ασθένεια αναγνωριστεί στα αρχικά της στάδια, το ποσοστό θεραπείας αυξάνεται ακόμη και στο 90%. Μερικοί από τους ασθενείς δεν μπορούν να θεραπευτούν παρά τις προχωρημένες επιλογές θεραπείας. Εναλλακτικές θεραπείες, όπως η θεραπεία με στοχευμένα αντισώματα, αποτελούν επί του παρόντος αντικείμενο έρευνας.
Πρόγνωση στα αρχικά στάδια 1 και 2 του λεμφώματος
στο Στάδιο Ι. απο Ταξινόμηση Ann Arbor, Το λέμφωμα του Hodgkin περιορίζεται σε μία μόνο περιοχή λεμφαδένων. Οι τρέχουσες οδηγίες θεραπείας βλέπουν ένα λέμφωμα Hodgkin χωρίς παράγοντες κινδύνου χημειοθεραπεία από δύο κύκλους με επόμενους Ακτινοβολία μπροστά.
στο Στάδιο II Σύμφωνα με την ταξινόμηση Ann Arbor, το λέμφωμα του Hodgkin έχει επηρεάσει τουλάχιστον δύο ή περισσότερες περιοχές λεμφαδένων στη μία πλευρά του διαφράγματος. Ακόμη και με το λέμφωμα II του Hodgkin χωρίς παράγοντες κινδύνου, οι τρέχουσες οδηγίες προτείνουν χημειοθεραπεία που αποτελείται από δύο κύκλους και επακόλουθη ακτινοβολία.
Και τα δύο στάδια χωρίζονται περαιτέρω σε Α και Β. Αυτό εξαρτάται από την παρουσία του λεγόμενου Συμπτώματα Β μαζί, δηλαδή την εμφάνιση του πυρετός, Νυχτερινές εφιδρώσεις και Απώλεια βάρους. Τα λεγόμενα ενδιάμεσα στάδια με έναν ή περισσότερους παράγοντες κινδύνου, η θεραπεία αυτή τη στιγμή αποτελείται από τέσσερις κύκλους χημειοθεραπείας με επακόλουθη ακτινοβολία.
Στα αρχικά στάδια του λεμφώματος Hodgkin, τα ποσοστά επούλωσης είναι περίπου 90% μετά από μια περίοδο πέντε ετών. Τα ποσοστά επιβίωσης κατά την ίδια περίοδο είναι 95%.
Τα μέτρα χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας, ειδικά σε υψηλές δόσεις, δεν έχουν παρενέργειες. Περίπου το 15% των ασθενών εμφανίζουν καθυστερημένες επιπλοκές κατά τη διάρκεια 10 έως 20 ετών. Αυτά περιλαμβάνουν κυρίως Δεύτερα νεοπλάσματα (Εμφάνιση άλλου όγκου) πως Καρκίνος του μαστού ή Καρκίνος θυροειδούς, αλλά και ασθένειες της καρδιάς. Οι σχετικές με τη θεραπεία συνέπειες αυτού του είδους παίζουν σημαντικό ρόλο, ιδιαίτερα στα αρχικά στάδια του λεμφώματος του Hodgkin. Ως αποτέλεσμα των καλών θεραπευτικών προοπτικών, ο κίνδυνος θανάτου από καθυστερημένη επιπλοκή είναι συγκριτικά υψηλότερος. Μετά από περίπου 15 χρόνια, η ετήσια πιθανότητα εμφάνισης ασθενειών που σχετίζονται με τη θεραπεία είναι περίπου 1%.
Τα κριτήρια για μια γενικά κακή πρόγνωση για πρώιμο λέμφωμα Hodgkin είναι ένας μεγάλος όγκος Mediastinum (χώρος ιστού στην κοιλότητα του θώρακα), περισσότερες από τρεις πληγείσες περιοχές λεμφαδένων, μία υψηλή Ποσοστό καθίζησης και συμπτώματα Β καθώς και ηλικία άνω των 50 ετών.
Πρόγνωση σε προχωρημένα στάδια 3 και 4 του λεμφώματος
Στο στάδιο III της ταξινόμησης Ann Arbor, τουλάχιστον δύο ή περισσότερες περιοχές λεμφαδένων επηρεάζονται από λέμφωμα μη Hodgkin όχι μόνο σε μία αλλά και στις δύο πλευρές του διαφράγματος.
Διαβάστε περισσότερα για το θέμα: Μη λέμφωμα Hodgkin
Το στάδιο IV της ταξινόμησης Ann Arbor περιλαμβάνει εκτεταμένη εμπλοκή οργάνων όπως το ήπαρ και οι πνεύμονες, καθώς και η διήθηση ιστών. Οι λεμφαδένες μπορούν επίσης να επηρεαστούν.
Η συνήθης θεραπεία στα προχωρημένα στάδια είναι η χημειοθεραπεία που αποτελείται από έξι κύκλους. Στη συνέχεια, η ακτινοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να καταστρέψει τον υπόλοιπο κακοήθη (κακοήθη) ιστό. Η θεραπευτική αγωγή διαφέρει ανάλογα με την ηλικία, την εξάπλωση και τους παράγοντες κινδύνου.
Στα προχωρημένα στάδια, τα ποσοστά επούλωσης κυμαίνονται μεταξύ λίγο περισσότερο από 50% και 80% τα πρώτα πέντε χρόνια μετά τη διάγνωση, ενώ τα ποσοστά επιβίωσης κυμαίνονται μεταξύ 80% και 90%. Οι ποικίλοι παράγοντες πρόγνωσης καθώς και η ποικιλία των εφαρμοζόμενων θεραπευτικών σχεδίων εξηγούν το ευρύ φάσμα των ποσοστών επιβίωσης 5 ετών.
Προσδόκιμο ζωής στο λέμφωμα
Χάρη στις εξελιγμένες επιλογές θεραπείας, τα λεμφώματα Hodgkin μπορούν επίσης να θεραπευτούν σε πιο προχωρημένα στάδια. Η επούλωση ορίζεται ως μία Χωρίς υποτροπή περίοδο 10 ετών. Περίπου το 80% όλων των ασθενών μετά τη θεραπευτική παρέμβαση επιβιώνουν το καθορισμένο χρονικό διάστημα χωρίς υποτροπή.
Σχεδόν όλες οι υποτροπές του λεμφώματος του Hodgkin συμβαίνουν μέσα στα πρώτα πέντε χρόνια από την πρώτη εμφάνιση. Οι περισσότερες υποτροπές μπορούν να παρατηρηθούν τα πρώτα δυόμισι χρόνια.
Σε μερικές περιπτώσεις, μια υποτροπή δεν μπορεί να αποκλειστεί πλήρως μετά από 10 ή 20 χρόνια. Γενικά, ωστόσο, οι πιθανότητες ανάρρωσης αυξάνονται όσο περισσότερο παρέλθει ο χρόνος πριν από την εμφάνιση της νόσου.
Το μέσο προσδόκιμο ζωής σε σύγκριση με τον κανονικό πληθυσμό μειώνεται παρά τις μεγάλες πιθανότητες ανάκαμψης. Η χημειοθεραπεία και η ακτινοθεραπεία καταστρέφουν ιδιαίτερα τον καρδιακό μυ και τον πνεύμονα και τον θυρεοειδή ιστό. Διαταραχές γονιμότητας μπορούν επίσης να παρατηρηθούν συχνότερα. Περίπου το ένα πέμπτο των περιπτώσεων, ένας άλλος κακοήθης όγκος αναπτύσσεται ως αργή επιπλοκή εντός 20 ετών. Κυρίως είναι καρκίνος του μαστού ή του θυρεοειδούς. Επίσης ένα οξεία μυελοειδής λευχαιμία μπορεί να συμβεί ως αποτέλεσμα χημειοθεραπείας και ακτινοθεραπείας.
