Πλαστική χειρουργική - Τι είναι αυτό;

ορισμός

Η πλαστική χειρουργική είναι ένας κλάδος χειρουργικής που ασχολείται με επεμβάσεις αλλαγής σχήματος ή αποκατάστασης στο ανθρώπινο σώμα. Οι λόγοι για αυτό μπορεί να είναι είτε αισθητικής φύσης (κλασική "αισθητική χειρουργική" ή αισθητικής χειρουργικής) είτε αποκαταστατικής φύσης (επανορθωτική χειρουργική επέμβαση, π.χ. μετά από ατυχήματα ή αύξηση του μαστού μετά από καρκίνο του μαστού).

Ένας άλλος κύριος κλάδος της πλαστικής χειρουργικής είναι η χειρουργική επέμβαση εγκαύματος, όπου οι τραυματισμοί εγκαυμάτων βοηθούνται σε εξειδικευμένα κέντρα. Μια τελική ειδικότητα της πλαστικής χειρουργικής είναι η χειρουργική επέμβαση χεριών, η οποία απαιτεί συνεργασία με τους ειδικούς τομείς ορθοπεδικής και χειρουργικής τραύματος και ασχολείται με τραυματισμούς, δυσπλασίες και άλλες ασθένειες του χεριού και του αντιβράχιου.

Η αισθητική χειρουργική με τη στενότερη έννοια (η λεγόμενη αισθητική πλαστική χειρουργική) αναπτύχθηκε επίσης τον 20ο αιώνα λόγω των ολοένα και πιο λεπτών τεχνικών λειτουργίας και η αντιγηραντική χειρουργική έγινε δημοφιλής. Στις αρχές του 20ου αιώνα, πραγματοποιήθηκαν οι πρώτοι ανελκυστήρες προσώπου, ανυψωτικά βλεφάρων, ενέσεις χειλιών και ανελκυστήρες στήθους και κοιλιακού τοιχώματος. Σήμερα, η πλαστική χειρουργική και οι υπο-περιοχές της έχουν καταστεί απαραίτητο μέρος ενός νοσοκομείου με μέγιστη φροντίδα και έχουν καθοριστεί σταθερά πρότυπα και χειρουργικές τεχνικές.

Τομείς εφαρμογής

Η πλαστική χειρουργική χωρίζεται σε τέσσερις κύριους πυλώνες, οι οποίοι διαφέρουν ουσιαστικά στους τομείς εφαρμογής τους.

Ο πρώτος πυλώνας, η επανορθωτική πλαστική χειρουργική, δημιουργεί την αποκατάσταση του ιστού του σώματος μετά από εγχείρηση όγκου, ατυχήματα ή σε περίπτωση συγγενών δυσπλασιών. Κοινές κλινικές εικόνες είναι, για παράδειγμα, η αφαίρεση όγκων (π.χ. καρκίνος του δέρματος ή όγκοι μαλακών ιστών) με την επακόλουθη κάλυψη ελαττωμάτων. Η ανασυγκρότηση του μαστού μετά την αφαίρεση του μαστού (μαστεκτομή) για καρκίνο του μαστού είναι επίσης μία από τις συχνές ενδείξεις. Παρόμοια πλαστικά χρησιμοποιούνται επίσης μετά από ατυχήματα. Οι συχνές συγγενείς δυσπλασίες σε παιδιά όπως το σχιστόλιθος και ο ουρανίσκος (το λεγόμενο "harelip") ή ένα στήθος χοάνης αντιμετωπίζονται με πλαστική χειρουργική.

Ο δεύτερος πυλώνας της πλαστικής χειρουργικής, η χειρουργική επέμβαση εγκαύματος, μπορεί επίσης να θεωρηθεί ως υποκατάστημα της επανορθωτικής χειρουργικής καθώς ασχολείται με τη θεραπεία θυμάτων εγκαυμάτων. Οι κύριες εργασίες εδώ περιλαμβάνουν π.χ. διόρθωση της ουλής μέσω μοσχευμάτων δέρματος ή ειδικών πλαστικών, καθώς και συντηρητικές διαδικασίες όπως θεραπεία με λέιζερ ή εκτριβή δέρματος. Χάρη στις νέες επιλογές θεραπείας, όπως η ανάπτυξη του δέρματος του ασθενούς στο εργαστήριο και οι μικροχειρουργικές τεχνικές, οι ακρωτηριασμοί των άκρων έχουν πλέον αποφευχθεί σε μεγάλο βαθμό.

Ο τρίτος κλάδος της πλαστικής χειρουργικής, χειρουργικής χειρός, ασχολείται με τις πολύπλοκες λειτουργίες του ανθρώπινου χεριού. Με ένα πλήθος οστών, τις μικρότερες αρθρώσεις, τους τένοντες και τους συνδέσμους, το χέρι είναι ένα από τα πιο περίπλοκα, αλλά και ένα από τα πιο ευάλωτα μέρη του σώματος. Η χειρουργική επέμβαση χεριών ασχολείται με αλλαγές που σχετίζονται με την ηλικία στους ιστούς του χεριού καθώς και με τις συνέπειες ατυχημάτων και συγγενών δυσπλασιών. Η εστίαση είναι πάντα στη διατήρηση της λειτουργικότητας του χεριού ως το πιο σημαντικό εργαλείο μας, διαφορετικά υπάρχει κίνδυνος σοβαρής αναπηρίας στην καθημερινή και επαγγελματική ζωή.

Ο τέταρτος πυλώνας, η αισθητική πλαστική χειρουργική (αισθητική χειρουργική) είναι το υποπεδίο που πολλοί άνθρωποι αναφέρονται συνηθισμένα ως πλαστική χειρουργική. Αυτό δεν αφορά τεχνικές αποκατάστασης (π.χ. αύξηση μαστού μετά από καρκίνο του μαστού) ή λειτουργικότητα (π.χ. σχισμή χειλιών και υπερώου ή χειρουργική επέμβαση χεριών), αλλά καθαρά για το αισθητικό, αισθητικό αποτέλεσμα της επέμβασης. Δεν υπάρχει ειδικός ειδικός στην αισθητική χειρουργική, ούτε ο ορισμός της «καλλυντικής χειρουργικής» προστατευόμενος όρος. Σε κάθε περίπτωση, οι ασθενείς θα πρέπει να βεβαιωθούν ότι ο θεράπων ιατρός έχει ολοκληρώσει εξειδικευμένη εκπαίδευση στον τομέα της «πλαστικής και αισθητικής χειρουργικής». Οι πιο συνηθισμένες θεραπείες περιλαμβάνουν μη χειρουργική θεραπεία με ρυτίδες χρησιμοποιώντας ενέσεις Botox ή ενέσεις υαλουρονικού οξέος. Αλλά χειρουργικές επεμβάσεις στο πρόσωπο όπως σύσφιξη των βλεφάρων, διόρθωση της μύτης ή το λεγόμενο facelift έχουν αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία χρόνια. Οι χειρουργικές επεμβάσεις του μαστού (κυρίως μεγέθυνση του μαστού ή ανελκυστήρες στήθους, αλλά και μειώσεις του μαστού) αποτελούν επίσης σημαντικό μέρος της αισθητικής χειρουργικής. Η σύσφιξη του κοιλιακού τοιχώματος ή των μηρών ή η λιποαναρρόφηση της κοιλιάς, των πλευρών ή των μηρών είναι εξίσου δημοφιλής. Τα τελευταία χρόνια, έχουν αναπτυχθεί πολλές νέες διαδικασίες, όπως η διόρθωση των χειλιών για αισθητικούς λόγους ή η αναζωογόνηση της πλάτης του χεριού είναι πολύ δημοφιλής. Κατ 'αρχήν, δεν υπάρχουν όρια στη δημιουργικότητα, καθώς σχεδόν κάθε μέρος του σώματος μπορεί τώρα να αλλάξει αισθητικά.

Κόστος λειτουργίας

Η πλαστική χειρουργική με την έννοια της αποκατάστασης αποκατάστασης, εγκαύματος και χειρός καλύπτεται από τις εταιρείες ασφάλισης υγείας όσον αφορά την αποκατάσταση των μερών του σώματος και τη λειτουργικότητά τους. Ανακύπτει πάντα το ερώτημα εάν η λειτουργικότητα του αντίστοιχου μέρους του σώματος είναι περιορισμένη (π.χ. εάν ο πόνος στην πλάτη ή οι καμπυλότητες προκαλούνται από μαστούς που είναι πολύ μεγάλοι, ρινική δυσκολία στην αναπνοή λόγω λοξού ρινικού διαφράγματος ή λειτουργικού προβλήματος λόγω μεγάλων χειλιών). Σε αυτήν την περίπτωση, ο γιατρός μπορεί να υποβάλει αίτηση στην εταιρεία ασφάλισης υγείας για την κάλυψη των εξόδων. Ωστόσο, εάν πρόκειται για καθαρά καλλυντικά προβλήματα, όπως μια ανώμαλη μύτη χωρίς εμπόδιο στην αναπνοή ή τη διεύρυνση των χειλιών, τα έξοδα πρέπει να βαρύνουν τον ασθενή. Το κόστος ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό ανάλογα με την πολυπλοκότητα της διαδικασίας και την αντίστοιχη κλινική. Το εύρος τιμών για τη μη χειρουργική θεραπεία ρυτίδων ξεκινά από μερικές εκατοντάδες ευρώ και μπορεί να φτάσει στο πενταψήφιο εύρος για σύνθετες διαδικασίες με αναισθησία και αρκετές ημέρες νοσηλείας σε νοσοκομείο.

Κίνδυνοι πλαστικής χειρουργικής

Όπως κάθε επέμβαση, οι πλαστικές επεμβάσεις ενέχουν ορισμένους κινδύνους, τους οποίους ο θεράπων ιατρός πρέπει να εξηγήσει. Στην περίπτωση μιας καθαρά αισθητικής επέμβασης, η εξήγηση πρέπει να είναι ιδιαίτερα εμπεριστατωμένη, καθώς ο ασθενής δεν έχει κανένα λειτουργικό πρόβλημα, αλλά η επέμβαση ενίοτε ενέχει σοβαρούς κινδύνους.

Ο κίνδυνος εξαρτάται από τον τύπο και την πολυπλοκότητα της επέμβασης, οπότε μια θεραπεία με botox είναι προφανώς λιγότερο επικίνδυνη από μια πολύπλοκη αύξηση του μαστού ή δύσκολες επεμβάσεις στο πρόσωπο. Οι κίνδυνοι οποιασδήποτε επέμβασης περιλαμβάνουν τον κίνδυνο μόλυνσης, τον κίνδυνο αναισθησίας, τη διακοπή των αιμοφόρων αγγείων ή των νεύρων και, συνεπώς, την απώλεια λειτουργίας. Επιπλέον, υπάρχει ο κίνδυνος το αποτέλεσμα της επέμβασης να μην αντιστοιχεί στις επιθυμίες και τις ιδέες του ασθενούς, οπότε ο ασθενής πρέπει να παρουσιάζεται εκ των προτέρων μια ειλικρινή και ρεαλιστική εικόνα του αποτελέσματος.Ο παράγοντας κόστους-οφέλους θα πρέπει επομένως να σταθμίζεται προσεκτικά, ειδικά με καθαρά καλλυντικά παρεμβάσεις. Για το σκοπό αυτό, είναι απαραίτητο ο γιατρός να διεξάγει μια ειλικρινή εκπαιδευτική συζήτηση στην οποία υπάρχει κριτική ερώτηση και ο ασθενής να μην έχει την αίσθηση ότι κάτι επιβάλλεται σε αυτόν.

Ιστορία της Πλαστικής Χειρουργικής

Η πλαστική χειρουργική, ειδικά η αισθητική χειρουργική, γνώρισε έντονη άνθηση, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες, και δεν αποτελεί πλέον προνόμιο των εξαιρετικά πλούσιων και κινηματογραφικών σταρ και επομένως είναι κατάλληλη για την κοινωνία.

Σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, η προέλευση της πλαστικής χειρουργικής μπορεί να βρεθεί περισσότερο από το 1000 π.Χ. Τα έγγραφα δείχνουν ότι οι χειρουργικές επεμβάσεις της μύτης πραγματοποιήθηκαν τακτικά γύρω στο 1200 π.Χ. στην Ινδία, όπου ένα πτερύγιο ιστού αφαιρέθηκε από το μέτωπο και σχηματίστηκε μύτη από αυτό. Στο παρασκήνιο είναι ότι, σύμφωνα με τον παλιό Ινδικό νόμο, οι εγκληματίες είχαν ακρωτηριαστεί ως μύτη. Αισθητικές χειρουργικές επεμβάσεις όπως ραμμένα αυτιά ανακαλύφθηκαν επίσης σε αρχαίες αιγυπτιακές μούμιες.

Ο Έλληνας γιατρός και μελετητής Ιπποκράτης (460-377 π.Χ.) περιέγραψε ήδη διαδικασίες για τη διόρθωση παραμορφωμένων μύτων και τον 1ο αιώνα μ.Χ. Ο Ρωμαίος μελετητής Κέλσος εξήγησε μεθόδους για τη λειτουργία του «χαλιλίπ» (σχιστόλιθο και ουρανίσκο).

Στον σκοτεινό Μεσαίωνα, ωστόσο, τέτοιες τέχνες και πειράματα είχαν ξεχαστεί εντελώς, οπότε μάλιστα παραφυσήθηκε και τιμωρήθηκε να θέλει να υποθέσει ότι αλλάζει το θεϊκό σχήμα του ανθρώπου.

Μόνο μέχρι την Αναγέννηση (γαλλικά για την αναγέννηση) οι επιστήμες όπως η ιατρική και οι χειρουργικές τεχνικές άνθισαν ξανά. Ένα από τα πιο γνωστά έργα «De curtorum chirurgica» (αποκατάσταση της μύτης) από τον Gaspare Tagliacozzi (1546-1599) περιγράφει μια περαιτέρω εξέλιξη της ινδικής ρινικής χειρουργικής, στην οποία το δέρμα προέρχεται από τον άνω βραχίονα μέσω ενός απομακρυσμένου πτερυγίου. Ένας κοινός τομέας εφαρμογής αυτή τη στιγμή είναι η αποκατάσταση ελαττωμάτων ιστών, όπως εκείνων στη μύτη ή στα αυτιά που προκαλούνται από τη σεξουαλικά μεταδιδόμενη σύφιλη της νόσου, η οποία ήταν ήδη διαδεδομένη εκείνη την εποχή.

Η πλαστική χειρουργική γνώρισε μια περαιτέρω άνθηση τον 19ο αιώνα, όταν πρωτοποριακά ευρήματα στην ανατομία και τη φυσική επιστήμη κατέστησαν εφικτές νέες διαδικασίες. Σε γερμανόφωνες χώρες, ο γιατρός Johann Friedrich Dieffenbach (1795-1847) θα πρέπει να αναφερθεί εδώ, ο οποίος ασχολήθηκε με χειρουργικές τεχνικές στη μύτη, τους τένοντες και τις μεταμοσχεύσεις. Μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο οποίος φυσικά άφησε πολλά θύματα, η μικροχειρουργική επέτρεψε μια νέα εποχή στην πλαστική χειρουργική: τώρα ήταν δυνατή η ένωση μικροσκοπικών αιμοφόρων αγγείων και νεύρων και η ραφή ιστού σε νέες περιοχές του σώματος εξασφαλίζοντας την παροχή αίματος . Για παράδειγμα, έγινε δυνατή η συρραφή των χεριών και των ποδιών ή η ελεύθερη μεταφορά του δέρματος σε μη κλειστές πληγές.